Kökü Ecnebîde ve Kendisi Burada Bulunan Bir Zındıka Komitesi

İslam aleminin kaderi ile çok yakından alakadar olan Türkiye için Risale-i Nur ekmek gibi, su gibi bir ihtiyaçtır. Nura taraftar olan birinin bunu söylemesinde hayret edilecek birşey yok tabii, lakin zaman ve hadiseler bu kaziyeyi doğruluyor. Emirdağ'a ilk sürgün edilişinde (Kastamonu'dan) eski Erzurum milletvekili Salih Yeşil'in isteği   üzerine kendisine yazdığı bir mektupta Üstad şöyle diyor:

Otuz sene evvel Darü'l-Hikmet âzâsı iken, birgün, arkadaşımızdan ve Darü'l-Hikmet âzâsından Seyyid Sadeddin Paşa dedi ki: "Kat'î bir vasıta ile haber aldım; kökü ecnebîde ve kendisi burada bulunan bir zındıka komitesi, senin bir eserini okumuş. Demişler ki: 'Bu eser sahibi dünyada kalsa, biz mesleğimizi (yani zındıkayı, dinsizliği) bu millete kabul ettiremeyeceğiz. Bunun vücudunu kaldırmalıyız' diye senin idamına hükmetmişler. Kendini muhafaza et."

Ben de "Tevekkeltû alâllah, ecel birdir, tagayyür etmez" dedim.

Bahsi geçen komite nedir bilmeyen kalmadı son bir iki yılda. Ondan daha ilginç olan şudur ki: İngiliz Sömürge Bakanı ve daha sonra başbakanı William Ewart Gladstone İngiliz parlametosunda yaptığı konuşmasında Kur'an'ın ortadan kaldırılması gerektiğini vurgulamıştı. Bediüzzaman hazretlerini "Kur'an'ın sönmez ve söndürülemez bir nur olduğunu dünyaya göstereceğim..." diyerek te'lif hayatına atılmasına sebep olan da yine İngiltere'nin o zamanki Hindistan Bakanı "...matbuatta intişar eden bir makalesinde, müslümanların elinde Kur’an bulundukça İngiltere’nin İslâmlara tamamıyla hâkim olamayacağını tam hakimiyetin tesisi için Kur’an’ın sûkut ettirilmesi icab ettiğini..." yazmasıydı.
Üstad hazretleri daha sonra bu "gizli komite"nin kendisini ve Nur hareketini ortadan kaldırmak için istimal ettiği desiseleri sayıyor:

İki defa imha için hapse ve on bir defa da beni zehirlemeye çalışmışlar (şimdi on dokuz defa oldu). En son dehşetli plânları, sabık Dahiliye Vekilini ve Afyon'un sâbık Vâlisini, Emirdağının sabık kaymakam vekilini aleyhime sevk etmeleriyle, resmî hükûmetin nüfuzunu bütün şiddetiyle aleyhimde istimal etmeleridir. Benim gibi zayıf, ihtiyar, merdumgiriz, fakir, garip, hizmete çok muhtaç bir biçâreye o üç resmî memurlar, aleyhimde öyle bir propaganda ve herkesi korkutmak o dereceye gelmiş ki, bir memur bana selâm etse, haber aldıkları vakitte değiştirdikleri için, casusluktan başka hiçbir memur bana uğramadığını ve komşularımın da bazıları korkularından hiç selâm etmediklerini gördüğüm halde, inayet ve hıfz-ı İlâhî bana bir sabır ve tahammül verdi. Emsalsiz bu işkence, bu tazyik, beni onlara dehalete mecbur etmedi.

Bu komite ile ilgili lahikalarda çok mektuplar var. Bir zaman meşhur ve emekli bir istihbaratçı ile hasbelkader yaptığım bir sohbette o zat adres olarak yine İngiltere'yi göstermişti.
Allah idarecilerimize basiret ve akl-ı selim ihsan etsin, amin!

Risale-i Nur Başka Eserler Gibi Okunmamalıdır

Nurlara gönül vermiş herkes vakti elverdiği ölçüde risalelerle daha fazla meşgul olmanın çaresini arar. Çok okumak zorunda olan veya günde yüz elli iki yüz sayfa okumadan kendini okuyor saymayanların peşine düştüğü şeylerden biri hızlı okuma teknikleri olsa gerek. Ben de böyle bir sevdaya tutuldum ve okuma hızımı üç katına çıkarmak için bir kitap aldım.

Öğrendiğim ilk konulardan birisi sessiz okuma yaparken farkında olmadan aslında kendi kendimize sesli okuyor gibi kelime kelime okuduğumuz için okuma hızının düşmesi; buna çare olarak ta okurken bir taraftan da seslı veya sessiz olarak sayı saymak gerektiğiydi. Risale okurken de bunu uygulamak istedim. Aldım elime Emirdağ Lahikası’nı bir de doksan dokuzluk tesbihimi (sayı saymak yerıne me’surattan tesbihleri okumayı tercih ettim) ve kaldığım yerden devam etmek için kitabı açtım ki karşımda şu satırlar:

…

   Bu ciltte az ve sair altı cildd-i ahirde masumların ve ihtiyar ümmilerin yazılarının tashihinde çok zahmet çektim. Vakit müsaade etmiyordu. Hatırıma geldi ve manen denildi ki: Sıkılma! Bunların yazıları çabuk okunmadığından, acelecileri yavaş okumaya mecbur ettiğinden, Risale-i Nur’un gıda ve taam hükmündeki hakikatlerinden hem akıl, hem kalb, hem ruh, hem nefis, hem his, hisselerini alabilirler. Yoksa, yalnız akıl cüz’i bir hisse alır, ötekiler gıdasız kalabilirler.

    Risale-i Nur, sair ilimler ve kitaplar gibi okunmamalı. Çünkü ondaki iman-ı tahkiki ilimleri başka ilimlere ve marifetlere benzemez. Akıldan başka çok letaif-i insaniyenin kut ve nurlarıdır.